امشب خدیجه می رود از خانه ی وحی تاریک شد در ماتمش کاشانه ی وحی چشم از خدیجه بر نمی دارد پیمبر خون جگر از دیده می بارد پیمبر

با کوچ تو ای بانو! دیگر هیچ کاروانی در بیابان دل‌ها، بی‌شوقِ کعبه یادت قدم نزد؛ که استواری امروزِ بنای دین، از برکت خشتِ نخستینِ توست، السّلام علیک ای نور کبری ای نیّره عظمی!

سلام بر تو بانوی چشمه‏ های روان، مادر مهربان شریعت، همسایه دیوار به دیوار آسمان، خدیجه بزرگ!

من آن كنيز خدايم كه يار طاهايم منم كه مادر امّ الائمه زهرايم به افتخار كنيزي مصطفي اين بس كه من شريك نبي در نشاط و غمهايم

اي درود آفرينش بر تو و بر شوهرت وي سلام الله بر دامان زهرا پرورت در مقام زن ولي مردانگي قانون توست تا قيامت هر کجا مؤمن بوَد، ممنون توست

ما به تو گريان، تو را لب در جنان پر خنده باد همچو جان در قلب ياران خاطراتت زنده باد شوکت و جاه و جلال و عزتت پاينده باد منطقت تا حشر بر بوجهل‌ها کوبنده باد

اى قبله حاجات مولاتى خديجه اى مادر سادات مولاتى خديجه اى آنكه نور عشق لبخند تو باشد زهرا نمايد فخر فرزند تو باشد

پس از وصیت ام الائمه پیغمبر خدیجه را به عبایش ز خود مقدم داشت در آن دمی که کفن از بهشت آوردند هوای رحلت او روضه محرم داشت

تویى كه ثروت خود بى دريغ بخشيدى به همسرى كه مقامش به حق بود والا چو گشت معتكف كوه نور، همسر تو توئى كه بوده اى چشم انتظار راه حرا

تو رمز پيروزى ختم المرسلينى در هر دو عالم حتم دارم بهترينى تو نور بخش دين ميان عالمينى در كربلا تو ذكر لبهاى حسينى

اى بهترين مادر گرامى، همسر عشق هستى خود دادى به راه رهبر عشق اى گرمى كاشانه احمد خديجه اى سفره دار خانه احمد خديجه

بر تو مي‌بالد محمّد، بر تو مي‌نازد حجاز با محمّد خوانده‌اي پيش از شب بعثت، نماز مـادر زهرا ! سلام الله ، بر جان و تنت يازده خورشيد سر زد از سپهر دامنت

با علي همگام در احياي قرآن بوده‌اي پيشتر از بعثت احمد مسلمان بوده‌اي مؤمنين از چون تو مادر تا قيامت سرفراز مسلمين آرند بر خاک درت روي نياز

بين امت با وجود آن همه نعت و سپاس ناشناسي ناشناسي ناشناسي ناشناس ذات حق، داننده اسرار داند کيستي هر که هستي احمد مختار داند کيستي بعد احمد، حيدر کرار داند کيستي فاطمه، آن عصمت دادار داند کيستي

بردباري، صبر، دينداري همه مرهون توست هر که از اسلام دارد بهره‌اي، مديون توست مصطفي ز آغاز، ياري جز تو و حيدر نداشت در مقام و منزلت مانند تو همسر نداشت

برای حضرت ام الائمه این یک بس که نور فاطمه بر دامن مکرم داشت خدیجه مادر ما اولین مسلمانی است که با ولای علی عهد خویش محکم داشت